Ավ․Իսահակյան
Մի անգամ հեղինակի ընկերը նրա երեխաների համար եղնիկ նվիրեց։ Նրանք շատ էին սիրում այդ եղնիկին։Նա ուներ շատ գեղեցիկ աչուկներ և երկար թարթիչներ։ Եղմիկը խաղում էր բալիկների հետ․ նրանք միասին ուտում էին,միասին քնում,միասին վազվզում։ Բայց եղմիկը երբեմն տխրում էր։ Նա թաքուն գնում էր պատշգամբի մոտ և սրում էր ականջները ու լսում անտառի ձայները։ Նա շատ էր կարոտում իր մայրիկին ,հայրիկին ու ընկերներին։Մի անգամ ,շատ ուժեղ փոթորիկ էր,քամին բացում է դուռը։ Հանկարծ եղնիկը մի ոստյունով թռնում է և անհետանում մթի մեջ։ Երևի նա գնում է իր ծնողների մոտ։ Երևի եղնիկը էլ չի կարոտի իր մայրիկին ,որովհետև նրանք արդեն միասին կվազվզեն անտառում։

- Բլոգումդ գրի՛ր հանդ, վերջալույս, խարտյաշ, ջինջ, անդուլ, նազելի, վճիտ, հուժկու, թախծալի, հողմ, ոստյուն, խավար, սաստկանալ բառերի հոմանիշերը:
- հանդ-դաշտ,վերջալույս-մայրամուտ,խարտյաշ-շիկահեր,ջինջ-մաքուր,անդուլ-անվերջ,նազելի-նազանքով,վճիտ-պարզ,հուժկու-աժդահա,թախծալի-խնդրանքով,հողմ-մրրիկ,ոստյուն-ցատկ,խավար-մութ, սաստկանալ-ուժեղանալ։
- Գրի՛ր նաև բարեկամ, ջինջ, թաքուն, երեխա, զգայուն, խավար բառերի հականիշները:
- բարեկամ-թշնամի,ջինջ-պղտոր,թաքուն-բացահայտ,երեխա-մեծահասակ,զգայուն-անզգա, խավար-լույս։
- Լրացրո՛ւ բաց թողած տառերը:
Հեքիաթական, վերջալույս, պատշգամբ, բարձրանալ, փաթաթել, ծածկվել